" Potrzebujemy nowych twarzy." - czyli o The Glee Project

The Glee Project to reality show stacji Oxygen, którego pierwszy sezon wystartował w 2011 roku. Program na celu znalezienie osób, które będą mogły uzupełnić ekipę aktorską właściwego Glee. Zacznijmy jednak od początku.

Pewnego dnia twórca serialu Ryan Murhpy zdał sobie sprawę, że ludzie się starzeją. Bez wyjątku, no takie życie. Zrozumiał też, że do tych ludzi należą aktorzy, których razem z Robertem Ulrichem wybierał do serialu. Postanowiono wtedy stworzyć The Glee Project, czyli program do którego może przyjść każdy. Nie są to jednak przelewki. Tu nie można być tylko piosenkarzem, czy dobrze wyglądającą osobą. Uczestnicy muszą wykazać się z dziedziny tańca, śpiewu i aktorstwa. Czasami wszystko naraz. Jednak nawet to nie wystarcza Ryanowi. Muszą posiadać również osobowość dla której on razem z drugim twórcą Ian Brennanem będą mogli napisać rolę dla Glee. Długie to, a jakże porąbane.

Całe reality opiera się na powtarzającym się schemacie. Tydzień się rozpoczyna. Uczestnicy dostają temat do którego będą musieli się przystosować i piosenkę, którą muszą zaśpiewać jako „zadanie domowe” dla Roberta Ulricha i gościa z Glee. W pierwszym sezonie linie były już dla nich dobrane, w drugim muszą to robić sami. Poza tym wymaga się od nich choreografii i idealnego przedstawienia tematu. Po zaśpiewaniu wymieniony wcześniej gość mówi co myśli, a następnie wybiera zwycięzcę, który spędzi z nim kilka chwil oraz będzie miał główną rolę w teledysku.

Następnie rozpoczyna się cały proces przez który uczestnicy będą musieli później przechodzić będąc w Glee. Nagrywanie partii wokalnych z Nikki Anders, nauka choreografii z Zachiem Woodlee i w końcu właściwe kręcenie teledysku z świetnym reżyserem Erikiem White.

Podczas wszystkich wymienionych wyżej czynności ekipa od obsady zajmuje się wybraniem tych, którym w danym tygodniu idzie najsłabiej. Jest ich dokładnie trzech. I ta właśnie trójka wykonuje tzw. Występy ostatniej szansy przed twórcą serialu Ryanem Murphy. On razem z resztą ekipy następnie wybiera osobę, która musi program opuścić. Robert Urlich zawiesza listę tych, którzy zostają wezwani i tego jednego pechowca. Uczestnicy czytają, płaczą lub cieszą się i żegnają się z odchodzącym, a ten na zakończenie swojej przygody w The Glee Project śpiewa piosenkę Avril Lavigne „Keep Holding On”.

I tak wygląda każdy odcinek, poza samym finałem. Nie znaczy to jednak, że jest monotonnie. Uczestnicy, ich zachowania i teksty sprawiają, że serialowi daleko od tego.

The Glee Project w mojej skromnej opinii jest genialną alternatywą na beznadziejne Mam Talenty, Idole, Bitwy na Głosy i całą resztą idiotycznych programów, które lecą w połowie krajów tej planety, ponieważ tutaj występują naprawdę utalentowane osoby. Nie twierdzę, że tam nie, ale prawda jest taka, że one muszą wykazać się głównie przed samym sobą. Uczestnicy tych programów muszę przygotować występ dla szerokiej publiczności, aby przejść dalej i ewentualnie wygrać nagrodę/ nagranie/inne. Tymczasem w The Glee Project uczestnicy uczą się dostosowywać do danej sytuacji. Piosenki, tańca i aktorstwa. Muszą wykazać się w każdej z tych dziedzin.

Co jest jednak rozczarowujące? No właśnie. Ryan Murphy w skrócie. Człowiek, którego podziwiałem ( i w sumie dalej to robię), który daje dobre rady, który wie co mówi i jak postępuje. Wie do czego dąży i wie co chce ukazać. I tak było przez cały pierwszy sezon The Glee Project. Cudowni uczestnicy, który odpadali przez swoje błędy i braki w samym sobie, ale Ryan zawsze widział w nich osobę dla której mógłby napisać rolę. Przez pierwszy sezon wszystko szło świetnie i nawet zakończenie nie było zaskakujące. Prosta w końcu do napisania rola dla uczestnika z Irlandii i zaskakująca rola chrześcijanina, która w uczestniku ukazała się dopiero pod koniec. Teraz jest inaczej. Teraz leci drugi sezon. I coś do cholery z Ryanem jest nie tak.

Aktualnie mamy tutaj wielu niezwykle utalentowanych uczestników i po to względem tanecznym jak i śpiewanym. Problem jest jednak z historiami, a raczej tym czym samo Glee jest. Czyli serialem w którym każdy znajdzie postać do której może odnieść własne życie. Dzięki niemu ma się poczuć, jakby sam był inspiracją. I w drugim sezonie nie brakuje takich uczestników. Co się jednak dzieje, gdy taka właśnie osoba w staje w szranki z niemiłą, nieuprzejmą, klnącą, ale niezwykle utalentowaną osobą? Ona odpada, a ta druga przechodzi dalej po raz czwarty, bo RYAN widzi coś w niej. Powtarza jej już któryś raz, że ona niby jest tym co ten serial szuka, a jednak trafia dalej.

Moja ukochana uczestniczka ( i w sumie nie tylko moja) Nellie, która poruszyła mnóstwo osób. Prowadzi w przeglądzie Oxygen z ponad dwukrotną przewagę nad drugim w kolejności Blakiem, cudownie śpiewa, niedawno latała z USAF Thunderbirds, jest piękna i tysiące osób przez cały czas powtarzają jak mogą się do niej odnieść. Odpadła w 7 odcinku po wykonaniu takiej piosenki ( do której nawiasem napisałem chyba 5 tekstów):

To tyle ze spoilerów. Bardzo nie podoba mi się wiele rzeczy, które się dzieją, ale wiadomo, że każdy może mieć swoje zdanie, więc ja tylko wyrażam swoje ( nie przesadziłem ze spójnikami?).

The Glee Project jest jednak genialnym pomysłem. Czymś czego jeszcze nie było i czymś czego długo nie będzie. Jest szansą dla osób nieznanych, aby wystąpić w serialu, który tak bardzo uwielbiają. Jest szansą dla artystów, aby rozpoczęli wielką karierę i by byli znani zanim wydadzą trzy płyty. Jest szansą na pokochanie kogoś kogo w życiu nie spotkaliśmy, a jednak zżyliśmy się z nimi bardziej niż z niektórymi członkami rodziny.

Co mogę więcej powiedzieć? Warto oglądać ten show. Nawet jeśli Ryan podejmuje głupie decyzje. Nawet jeśli wpienia nas Lily, nawet jeśli nikt nie jest naszym faworytem, warto patrzeć na naprawdę utalentowanych ludzi, którzy spełniają swoje marzenia. Tylko pozazdrościć.

PS. Dajcie znać na kogo liczycie w komentarzach :)